Birisi varmış… Düşünüce, tanıyınca ve bilince insanın kafasını bozuyor cahilliği. Hafif sırıtıyor, arada sırada bıyık altından da gülüyor. Başkan olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Bakınca cahillik akıyor gözlerinden gözlerime. Sarhoş mu desem yoksa ukala mı? Yoksa kibir abidesi mi? Başkan olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Başkan olmak istiyormuş. Ha il başkanı ha ilçe başkanı. Peşin satan gibi oturuyormuş. Cebindeymiş garanti evrakı. Ağa gibi, Paşa gibi bakışları. Çok aşağılayıcıymış muhataplarını. Fakat başkan olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Başkan olmak istiyormuş, lider olmak istiyormuş ama liderlik vizyonu sıfır. Hatta eksilerde. Ama başkan olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Zaten başkanmış ama anlaması ve kavraması kıt birisi imiş. Anlatmak isterseniz bir şeyler, yanınızda tercüman muadili bir anlatıcı bulundurmanız gerekiyormuş. Mutluların Mutlu ilçe başkanıymış ama cahilmiş. Vizyon falan hak getire. Ama başkan olmuş.
Birisi varmış… Başkan olmak istiyormuş. Kapsayıcı olmak yerine dışlayıcı kişiliği varmış. Bu nedenle sosyal yanı da yokmuş zaten. Kültür düzeyinin ne olduğunu siz tahmin edebilirsiniz. Ama yönetici olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Başkan olmak istiyormuş… Görüntü, duruş yamuk. Liderlik karizması yakınından geçmiyormuş. Temsil yeteneği de olmayınca arkasından sürükleyip getireceği kitle falan da olmaz zaten. Hitabeti olmaması da cabası. Ama başkan olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Korkak mı korkak. Ne cesareti varmış ne de sahaveti. Elindeki her türlü varlığını elinde olmayanlarla paylaşmak mı? Mümkün mü? Cimri mi cimri imiş. Ama başkan olmak istiyormuş
Birisi varmış… Arkasından gelen olmayınca hep yalnız birisi. Peşinden gelen yok. Neden gelsinler ki? Liderlik vasfı olmayınca kitleleri arkasından sürükleme becerisi de yok. Ama lider olmak istiyormuş
Birisi varmış… Hep aynı kalıplar ve kelimelerle konuşur. 20-30 yıl önceki kelimeler çıkar ağzından. Yeni bir düşünce olmayınca eski kalıplar otomatik olarak çıkıyor ağzından. Yeniliklerden haberi de yok. Geçen yüzyıldan kalmış hem zihin hem de beden. Ama başkan olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Yeniliklere açık olmayınca yaratıcılığa yer yok elbette. Yeni bir ekip oluşturmak ve yenilikler getirmek, yeni fikirler ve uygulamalar gerçekleştirmek çap ister, yürek ister, kafa ister, çalışma ister, açık fikirlilik ister, kuşatıcılık ister. Bunlarda hiçbiri yakınından bile geçmez iken başkan olacakmış.
Birisi varmış… Adalet, ehliyet, bilgi, beceri, liyakat, samimiyet, sebat, gayret, bereket, azim, muhasebe, tefekkür, fikir, ilim, irfan gibi terimlerin hiçbiri bir şey ifade etmiyor onun için. Ama başkan olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Okumayı sadece yazılı metni okumak ve yazabiliyorsa bir kâğıda aktarmak olarak bilir. İnsanı okumak, toplumu okumak, siyaseti okumak, ülkeyi okumak, dünyayı okumak, doğayı okumak, coğrafyayı okumak onun yapabileceği bir şey değil. Fakat başkan olmak istiyormuş.
Birisi varmış… Başkan olmak istiyormuş. Toplumu okuyamıyor, sahadaki boşluğu dolduramıyor, insanın yüceliğinden haberi yok, insani değerleri yüce değerler olarak algılayamıyor, erdemli insanların farkında değil… Ve başkan olmak istiyormuş.
Birsi varmış… Başkan olmak istiyormuş. Kriz nasıl yönetilir bilmiyor, çevresindeki insanlara bile güven vermiyor, problem çözme becerisi yok, konuşurken bile hata üstüne hata yapıyor, akıllı insanlardan faydalanmak yerine onları aşağılıyor, kendisini en akıllı ve tek başına yetkin ve yeterli zannediyor. Ve başkan olmak istiyor.
Birisi varmış… Geleceğe yönelik düşünemiyor, proje nedir bilmez, planlamadan haberi yok, stratejiyi yenecek veya içilecek bir şey zannediyor, etrafını dalkavuklar ve yalakalar sarmış ve kendisini kibir mikrobu sarmış. Ve başkan olmak istiyormuş.
Birsi varmış… Kendisini tek ve alternatifsiz görüyor, kendisinden nitelikli olduğunu düşündüklerini düşman ilan ediyor, gecesi gündüzü kaygı ile geçiyor, kin, nefret, kibir, enaniyet sarmalına dolanmış. Ve başkan olmak istiyormuş.
Ne kadar parlatırsan parlat demiri, altın diye satın alanlar olmaz. Yoksa olur mu?
Derler ki bitli baklanın kör alıcısı olurmuş!