İnsan hayatı garip bir döngüden ibaret. Her insanın bir hikayesi var… Bazen diğerine benzeyen bazense tamimiyle farklılık gösteren. Ve her hikâye doğumundan ölümüne kadar kendine özel. Gün içinde bu garip dünyada binlerce hikâye başlıyor, binlercesi de bitiyor. Ancak en yakınımızdakileri duyar bilirdik bir zamanlar.  Fiziki gazetelerimizden okurduk, izlerdik emekçi muhabirlerden gelen haberleri. İnternet ve onun ahtapot kolları sosyal medya denilen garip ulemalar hayatlarımıza girmeden önce. Şimdi her şey anında önümüzdeki telefon, bilgisayar ekranlarında hatta canlı canlı yayında. Ve… Basın harici sıradan vatandaş elinden serviste. Sosyal medya denilen canavar bazen doğru, bazen yalan yanlış bu hikayeleri yeryüzündeki her yere ulaştırıyor. Vahim olan da bu aslında. Geçenlerde tam da bu anlatacağım duruma örnek iki olay oldu asayişlik Mersin’de. Biri bir zincirleme kazaydı. Ölen vatandaşımızın sanki kazaya sebep olduğu şeklinde sosyal medyadan haberler lanse edilmiş; sonra görgü tanıklarının ve akrabalarının anlatımları ile kendi halinde işinden evine giderken başka bir aracın hız yapmasıyla vefat ettiği ortaya çıkmıştı. Vefat eden vatandaşın yakınları hem kaybettikleri için hem de bu haberlere maruz kaldıkları için çok üzülmüş, sürekli o kaza yapmadı serzenişinde bulunmuşlardı. İkinci olayda ise Tarsus’ta. Geçen hafta uzun bir süre kendisinden haber alınamayan vatandaş evinde bir süre önce ölü bulunmuş, Cumhuriyet Savcılığı tarafından soruşturma başlatılmıştı. Yapılan otopside kesin ölüm nedeni kalp krizi çıkmıştı. Olay buraya kadar trajik bir olay ama sonrası daha da üzücü... Babalarının ölümüyle derinden etkilenen aile, sosyal medyada yapılan yorumlar sebebiyle sosyal medya kullanıcılarının merhumun vefatı üzerine nezaket dışı ve adaba aykırı yorumlar yapması, aile bireyleri ve sevenleri tarafından tepkiyle karşılanmıştı. Çünkü bilip bilmeden yargısız infazı seven insanlar klavye başında yazıp duruyordu. “Babamız telefonunu dönem dönem kapatır ve uzun süre insanlardan uzak dururdu, bu davranışı sıkça yaptığından normal karşılardık. Aradık, ulaşamadık, yine rutin bir telefon kapatma durumu olarak düşündük. Üzerinde durmadık. Fakat bu kez çok uzun sürdü, sonrasında trajik durumla karşılaştık. Biz evlatları olarak sürekli iletişimdeydik sadece bildiğimiz insanlardan uzak durduğu o zamanlarda bizle iletişime geçene kadar bu düşüncesine saygı duymamızdı.”  Aslında milyonlarca hikâyeden ikisi bunlar. Sosyal medya elinizin altında, insanların hikayelerine bilip bilmeden burnunuzu sokacağınız, yargısız infaz yapacağınız merci olmamalı! Gerçeğin mutlaka ortaya çıkma gibi bir durumu vardır ama o gerçek çıkana kadar üzdüğünüz insanların vebalini de taşıyacağınızı düşünerek her tuşa basarken iki kere düşünün. Sizlerin yaptığını ya yarınlarda size de yaparlarsa! Kendini ifade etmek için çabalamanın acı verdiğinde… Ancak o zaman belki anlarsınız ve işte o zaman hissedersiniz o insanların ne hissettiğini. Empatinin en acı hali…